Mierzeja Wiślana, jej plaże i kąpieliska, doceniono dopiero w XIX wieku. Odkrywając Kahlberg (dzisiaj Krynica Morska), przekształcając i tworząc od nowa tę miejscowość, odkryto całą Mierzeję Wiślaną.

Gdy w latach czterdziestych XIX wieku wizyty w Kahlberg stawały się coraz popularniejsze, zapanował powszechny zachwyt nowo powstałą miejscowością turystyczną. Prasa zamieszczała nazbyt wylewne teksty o zaletach Kahlberg. Prorokowano, iż Kahlberg przebije wszystkie nadbałtyckie kąpieliska, łącznie z Sopotem, jeśli chodzi o piękno i zbawienne właściwości. Choć owe proroctwa nie spełniły się do końca, to zalety Kahlberg, wynikające z jego szczególnego położenia, z jednej strony nad morzem, a z drugiej – nad Zalewem, nie ulegają wątpliwości. Kahlberg posiada wprost niezastąpione znaczenie dla miasta przemysłowego, jakim dzisiaj jest Elbląg.

W krótkim czasie, również ze względu na zmiany społeczne i obyczajowe, zmieniła się funkcja gospodarcza Mierzei. Dołożono starań, by zachęcić gości do pobytu i długotrwałego zamieszkania. Po wojennym upadku i zakończeniu socjalistycznego eksperymentowania, samorządowe władze miejscowości kąpieliskowych Mierzei umiejętnie i z dużą rozwagą zaczęły pozyskiwać europejskie fundusze, przekształcając środowisko i zachowując w budownictwie estetyczne standardy. Niebawem, można sądzić, ta część Wybrzeża stanie się modelowym przykładem zrównoważonego rozwoju, gdzie uwzględniono interesy rzadkiej przyrody z możliwą do zaakceptowania funkcją rekreacyjną i leczniczą.